مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.

  کد مطلب:24414 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:16

اينكه مي گويند آيه 55 سوره مائده در مورد علي (ع ) نازل شده و در آن ذكر شده كه علي (ع ) در حـال ركـوع انـگشتر خود را به سائل بخشيده علي (ع ) با آن توجه خاصي كه در حال نماز داشت و غـرق در مـناجات پروردگار بود ( تا آنجا كه معروف است پيكان تير از پايش بيرون آوردند و توجه پيدا نكرد ) چگونه ممكن است صداي سائلي راشنيده و به او توجه پيدا كند ؟
شنيدن صداي سائل و به كمك او شتافتن توجه به خويشتن نيست بلكه عين توجه به خداست . عـلـي (ع ) در حـال نـماز از خود بيگانه بود نه از خدا و مي دانيم بيگانگي از خلق خدا , بيگانگي از خـداست و به تعبير ديگر پرداختن زكات در نماز انجام عبادت در ضمن عبادت است نه انجام يك عـمل مباح در ضمن عبادت و به تعبير روشنترآنچه با روح عبادت سازگار نيست توجه به مسائل مـربـوط به زندگي مادي و شخصي است و اما توجه به آنچه در مسير رضاي خداست كاملا با روح عـبـادت سازگار است و آن راتاكيد مي كند , ذكر اين نكته نيز لازم است كه معني غرق شدن در توجه به خدا اين نيست كه انسان بي اختيار احساس خود را از دست بدهد بلكه با اراده خويش توجه خودرا از آنچه در راه خدا و براي خدا نيست برمي گيرد .

تفسير نمونه ج 4 ص 428
مكارم شيرازي - ناصر و ديگران

مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.